اهدای کتاب اهدای دانایی است

چه انسان های بزرگواری هستند

دقیقا  تعطیلات نوروز بود که مادری به همراه دخترش به نزد من آمدند  و خودشون معرفی کردند و گفتند ما از تهران آمدیم برای شرکت در مراسم یکی از اقوام.و از آنجایی که دخترم طبق برنامه ریزی برای کنکور سراسری آماده میشه و چون محیط منزل اقامتشان خیلی شلوغ هست و نمی تواند درس بخواند و ازم خواستند در صورت امکان ، هر روز چند ساعتی از سالن مطالعه کتابخانه استفاده کند برای مطالعه.

منم قبول کردم و با اینکه کتابخانه تعطیل بود ولی صبح در سالن برای تنهای همان یک نفر باز میکردم تا عصر.

بعد از چند روز دیگه اینا رفتن و خبری ازشون نداشتم.

تا اینکه دیروز عصر یکی از اقوامشون با یک کارتن بزرگ حاوی کتابهای کنکور و جزوات آموزشی به کتابخانه آمد و گفت اینها را از تهران فرستادند و چون رتبه خوبی داشته ،خواسته که این کتابها در کتابخانه مسروری حکم آباد استفاده شود.

این دانش آموز قبل و دانشجوی الان کسی نیست جز مهسا حکم آبادی .

که برایشان موفیت روز افزون دارم و امیدوارم هر کجا هستند همینطور دلسوز و قدردان باشند.

تصاویر زیر مربوط به کتابهای اهدایی مهسا خانم هستند.

لازم به ذکر است قبلا به یکی از همشهری هایی که اینجا ساکن بودند پیشنهاد دادم که کتابهای مازاد کنکور را به کتابخانه اهدا کنند که درجواب بنده گفتند که من این کتابها را به عنوان کتاب مستعمل می فروشم....

این کجا و آن کجا....

دیروز خانم زهرا حکم آبادی  از اعضای فعال کتابخانه  با چهره ای خندان ،یک نایلون بزرگ پر کتاب و تعداد 17 حلقه دی وی دی برای اهدا به کتابخانه آورده بود.

خیلی خوشحال شدم .و ازشون تشکر کردم.واقعا کتابهای فوق العاده ای بودند...

بعد از تحویل کتابها ازم درخواست ثبت نام در آزمون استخدامی دستگاه های اجرایی کشور را کرد.

من رشته شون میدونستم از قبل.(کارشناسی جغرافیا و دانشجوی ارشد برنامه ریزی شهری ) .خیلی خوشحال بود که بالاخره یک آگهی استخدامی اعلام شده و خودش و دوستاش میتونن شرکت کنند.

دفترچه آزمون رو دانلود کردم .واقعا خیلی از رشته ها رو میدیدم و چند ارگان که درخواست نیرو داده بودند.

دفترچه  رو داشتم از ابتدا  نگاه میکردم و با خودم می گفتم حتما صفحات بعدی رشته جغرافیا باشه.ولی دریغ و صد افسوس که ا صلا انگاری خبری نبود.چرا دروغ نباشه، یک نفر تو خراسان شمالی میخاستند اونم از نوع مرد که شامل این خانم نمی شد.

مجبور شدم بهش بگم که نیست.

داشتم دیوونه میشدم وقتی چهره خندانش یهو بهم ریخت.آخه حق داشت .با سختی و با وجود چند بچه قد و نیم قد درس میخوند.

خودش میگفت تو دوره کارشناسی دوستان و همکلاسی هایی از غرب و جنوب و شمال کشور هم بودند.پس اونا الان چیکار می کنند.چرا باید رشته ای که بازار کار نداره رو سالی اینقدر دانشجو پذیرش کنه و همه امیدوار بشن و ...

ازم تشکر کرد و از کتابخانه بیرون رفت.

واقعا درست میگفت.منم خیلی به فکر فرو رفتم.این قضیه خیلی روم تاثیر گذاشت تا حدی که از دیروز تا حالا حالم خوب نبود.خودم جای اون گذاشتم و گفتم اگه منم بودم حتما ناراحت میشدم.